Displaying items by tag: Ειδήσεις

Το ωραιότερο μοναστήρι της Ελλάδας βρίσκεται πάνω σε δύο μικρά νησάκια που ενώνονται με μια ξύλινη γέφυρα! [βίντεο]

Το ωραιότερο μοναστήρι της Ελλάδας βρίσκεται πάνω σε δύο μικρά νησάκια που ενώνονται με μια ξύλινη γέφυρα! [βίντεο]

Ένα μοναστήρι που μοιάζει να κολυμπά καταμεσής μιας λιμνοθάλασσας κτισμένο καθώς είναι πάνω σε δύο μικρά νησάκια;

Ε, δεν το λες και συνηθισμένο θέαμα.

Πρόκειται για το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου στο Πόρτο Λάγος του νομού Ξάνθης, μετόχι της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους. Ολόκληρο το συγκρότημα είναι κτισμένο πάνω σε δύο μικρά νησάκια στη λιμνοθάλασσα του Πόρτο Λάγος και συγκεντρώνει πλήθος επισκεπτών – προσκυνητων, λόγω και της υπέροχης θέας προς το θρακικό πέλαγος.

Ολόγυρα το τοπίο συναρπάζει με τα δεκάδες είδη πουλιών να φτερουγίζουν πάνω από τα κεφάλια των επισκεπτών και να βουτούν με θεαματικό τρόπο στα ρηχά νερά για ανεύρεση τροφής. 

Κορμοράνοι λιάζονται στα παλούκια που ορίζουν τα όρια των ιχθυοτροφείων, γλάροι και γλαρόνια με δυνατές φωνές πραγματοποιούν ακροβατικές φιγούρες στον αέρα.

Μια ξύλινη γέφυρα πεζών συνδέει τα νησάκια μεταξύ τους και μια δεύτερη με τη στεριά.

Στο ένα νησάκι βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Νικολάου (του «νοικοκύρη») και στο δεύτερο το παρεκκλήσιο της Παναγίας Παντάνασσας όπου υπάρχει και αντίγραφο της θαυματουργής της εικόνας, που βρίσκεται στη Μονή Βατοπαιδίου.

Σύμφωνα με την παράδοση, στην περιοχή του Πόρτο Λάγος, η οποία τα χρόνια της τουρκοκρατίας ανήκε σε έναν μπέη, μόναζε κάποιος άγιος ασκητής.

Όταν η κόρη του μπέη αρρώστησε, θεραπεύτηκε με τη βοήθεια του ασκητή. Ως δείγμα ευγνωμοσύνης, ο μπέης δώρισε την περιοχή στη Ιερά Μονή Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους.

Σύμφωνα με άλλη παλαιότερη παράδοση, το μετόχι του Αγίου Νικολάου εγκαινιάστηκε από τον Πατριάρχη Νεκτάριο υπό την παρουσία του Βυζαντινού αυτοκράτορα Αρκαδίου, ο οποίος αφιέρωσε την περιοχή για να ευχαριστήσει την Παναγία που τον έσωσε όταν ναυάγησε στο πέλαγος, καθώς επέστρεφε από την Ρώμη.

ΠΗΓΗ:dinfo.gr

 

 

Η Μικρή Κωνσταντινούπολη της Ελλάδας: Το άγνωστο ελληνικό χωριό που κάποιοι αποκαλούν το ωραιότερο της χώρας!

Η Μικρή Κωνσταντινούπολη της Ελλάδας: Το άγνωστο ελληνικό χωριό που κάποιοι αποκαλούν το ωραιότερο της χώρας!

Βορειοδυτικά της λίμνης Κερκίνης και σε μικρή απόσταση από τα σύνορα ΠΓΔΜ και Βουλγαρίας, βρίσκεται ένα από τα πιο όμορφα χωριά της ελληνικής επικράτειας.

Κρυμμένα μέσα σε ένα απίστευτης ομορφιάς φυσικό τοπίο, σε υψόμετρο 400 μέτρων στους πρόποδες του όρους Μπέλλες, τα Άνω Πορόια μαγεύουν τον επισκέπτη χάρη στην γραφικότητα και την ομορφιά τους.

Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο ότι οι Τούρκοι που είχαν εδώ παλιά τα εξοχικά τους αποκαλούσαν το χωριό «Μικρή Κωνσταντινούπολη».

Ούτε και ότι οι γιατροί πρότειναν σε όσους έπασχαν από φυματίωση να περάσουν μερικές μέρες στο χωριό.

Πίστευαν τότε ότι ο καθαρός αέρας, το καλό κλίμα και το υπέροχο τοπίο γαληνεύουν την ψυχή και θεραπεύουν το σώμα. Δεν είχαν άδικο..

Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν οικογενειών κατατρεγμένων, στις αρχές του 19ου αιώνα, ενώ στη συνέχεια έφτασαν και εγκαταστάθηκαν ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές τους εστίες, πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, δημιουργώντας ένα πληθυσμιακό μείγμα που σιγά σιγά μετέτρεψε τον μικρό οικισμό σε ένα εύρωστο κεφαλοχώρι.

Αν και αγροτικό χωριό η άνθησή του δεν βασίστηκε μόνο στην αγροτική οικονομία αλλά και στο πλήθος των καταστημάτων, των κέντρων ψυχαγωγίας των τεχνιτών και των εμπόρων. Υπήρχε πλούσια αγορά από φούρνους, μπακάλικα, τσαγκαράδικα, ραφεία, μαγειρεία, κρεοπωλεία καθώς και καφενεία και κέντρα διασκέδασης.

Άλλος παράγοντας που συνετέλεσε ουσιαστικά στην οικονομική ανάπτυξη του χωριού ήταν οι πάμπολλοι νερόμυλοι. Αυτό όμως που έκανε το χωριό να ξεχωρίσει και να αποτελέσει κέντρο έλξης των ξένων, ψυχαγωγίας και πολιτισμού της περιοχής ήταν το ξηρό κλίμα, η ομορφιά του φυσικού περιβάλλοντος με το πολύ πράσινο και τα πανύψηλα πλατάνια, τα άφθονα νερά που κυλούν από παντού γενναιόδωρα μέσα από την καρδιά της γης..

Στα πρώτα χρόνια το χωριό φώτιζαν τα φανάρια πετρελαίου των στύλων τα οποία άναβε κάθε σούρουπο ο φαναρτζής. Το 1935 και την εποχή που ακόμα μεγάλα αστικά κέντρα δεν είχαν αξιοποιήσει τα πλεονεκτήματα του Ηλεκτρισμού το χωριό ηλεκτροφωτίστηκε από αυτόνομη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος σημάδι και αυτό αν μη τι άλλο των φιλοπρόοδων κατοίκων του.Σήμερα τα Ανω Πορόια Σερρών, παρ΄ όλες τις νεόκτιστες κατασκευές που απέχουν πολύ από το να χαρακτηριστούν παραδοσιακές, καταφέρνουν και διατηρούν ζωντανά αρκετά στοιχεία από την τοπική αρχιτεκτονική.

Το νιώθεις αν περπατήσεις στα γραφικά σοκάκια του.Στα Άνω Πορόια υπάρχει τουρισμός όλο το χρόνο και κάθε εποχή «ντύνει» το χωριό με άλλα χρώματα, χαρίζοντάς του μοναδική ομορφιά.

Το ενδιαφέρον όμως δεν παραμένει μόνο στο όμορφο χωριό. Τα μονοπάτια και οι δασικοί δρόμοι που οδηγούν και στις πλέον απόκρυφες γωνιές του βουνού ξεκινούν από την πλατεία του και οδηγούν σε μαγικά μέρη που περιμένουν να τα ανακαλύψεις. Ταυτόχρονα η απόσταση που το χωρίζει από το μαγικό κόσμο της λίμνης Κερκίνης είναι μηδαμινή. Όσο για το όρος Κερκίνη ( Μπέλλες) αποτελεί σημαντικό βιότοπο και έχει προταθεί να ανακηρυχθεί Εθνικός Δρυμός, ενώ έχει χαρακτηριστεί ως Βοτανικός Παράδεισος με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και συμπεριλαμβάνεται στις περιοχές NATURA 2000.

ΠΗΓΗ:dinfo.gr

 

 

 

Η «Βενετία» της Ελλάδας: Το «χωριό» που δεν έχει δρόμους αλλά κανάλια -Βίλες, σκάφη, πισίνες [βίντεο]

Η «Βενετία» της Ελλάδας: Το «χωριό» που δεν έχει δρόμους αλλά κανάλια -Βίλες, σκάφη, πισίνες [βίντεο]

Κανάλια, βίλες «χαμένες» στο πράσινο, με σκάφη έξω από την πόρτα τους.
Οχι, δεν μιλάμε ούτε για τη Βενετία, ούτε για το Μαϊάμι. Υπάρχει μια γωνιά στην Ελλάδα που είναι ακριβώς έτσι. 
 
Τεχνητά κανάλια διατρέχουν τις πίσω αυλές των σπιτιών, όπου οι ιδιοκτήτες πηγαίνουν όχι με το αυτοκίνητο αλλά με το σκάφος τους, ενώ μεγάλοι φοίνικες και εξωτικά φυτά, πισίνες, γήπεδα τένις και μια απέραντη παραλία συνθέτουν το όλο σκηνικό. 
 Ο λόγος για τον οικισμό Πόρτο Υδρα, που είναι γνωστός και ως «Βενετία του Αργοσαρωνικού».
Ο οικισμός, που βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή/ακτή που ξεκινά από τον Γαλατά και τελειώνει στο Πόρτο Χέλι, ξεκίνησε να χτίζεται στα μέσα της δεκαετίας του ’70 και συνεχίζει να επεκτείνεται ακόμα και σήμερα.
 
Αποτελεί, ουσιαστικά, όραμα του Νίκου Κωνσταντινίδη, ο οποίος μετέτρεψε έναν τόπο χωρίς ιδιαίτερο φυσικό κάλλος σε επίγειο παράδεισο, με τα μοναδικά στον ελλαδικό χώρο κανάλια να διασχίζουν τον οικισμό (αποτελείται από 330 βίλες) σε μήκος 3,5 χιλιομέτρων.
 
 
 
 
 
Η Τζαμάικα της Ελλάδας! Το ελληνικό χωριό όπου όλα τα μαγαζιά ανοίγουν στις 11 το βράδυ και κλείνουν το πρωί!

Η Τζαμάικα της Ελλάδας! Το ελληνικό χωριό όπου όλα τα μαγαζιά ανοίγουν στις 11 το βράδυ και κλείνουν το πρωί!

Η ζωή στην Ικαρία κινείται σε ρυθμούς απόλυτης βραδύτητας! Το πιο γραφικό ίσως ορεινό χωριό, ο Χριστός Ραχών, ζει τη… νύχτα, αφού είναι μάλλον απίθανο να συναντήσετε άνθρωπο πριν από το μεσημέρι, συνήθεια που έχει τις ρίζες της στην εποχή των πειρατών.
 
Όλη την ημέρα τα πάντα είναι κλειστά και κανείς δεν κυκλοφορεί στους δρόμους.
Κατά τις 7 το απόγευμα η ζωή αρχίζει νωχελικά, ενώ γύρω στις 10-11 το βράδυ, θα δείτε όλα τα μαγαζιά ανοιχτά, από τα ψιλικατζίδικα έως τα μίνι μάρκετ!
Από μακριά ο Χριστός, το κεφαλοχώρι των Ραχών Ικαρίας, που βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 400, περικυκλωμένο από καταπράσινο δάσος, δεν έχει μεγάλη διαφορά από τα περισσότερα χωριά των ελληνικών νησιών.
Από κοντά όμως, μόλις μπει κανείς στον Χριστό, όλα αλλάζουν.
Εδώ ο χρόνος κυλάει διαφορετικά ή δεν κυλάει καθόλου. Το ρολόι δεν έχει θέση στα χέρια και τα σπίτια των κατοίκων. Και βέβαια ούτε λόγος για άγχος, αγωνία να τα προλάβουν όλα, να τρέξουν πίσω από τον χρόνο.
Αυτά είναι μάλλον άγνωστες έννοιες για τους συνολικά 2.200 κατοίκους των Ραχών.
Οι Ράχες Ικαρίας είναι η «αργή πόλη» της Ελλάδας.Περισσότερο από 30 χρόνια εφαρμόζεται αυτό το ωράριο στις Ράχες. Από τότε που οι κάτοικοι της περιοχής δεν είχαν αυτοκίνητα και έπρεπε να μετακινούνται με τα ζώα.
«Τότε ξεκινούσαν από το χωριό τους και μέχρι να φθάσουν στον Χριστό να κάνουν τις δουλειές τους βράδιαζε.
Τα μαγαζιά έπρεπε να είναι ανοικτά για να εξυπηρετηθούν». Στην πραγματικότητα, το χωριό δεν αποκτά ζωή μόνο το βράδυ.
Οι περισσότεροι από τους κατοίκους ξυπνούν πολύ νωρίς το πρωί. Πηγαίνουν στους κήπους ή τις καλλιέργειές τους, φροντίζουν τα ζώα τους, περιποιούνται τα μελίσσια τους.
Γιατί όλοι έχουν έστω και μια μικρή έκταση που καλλιεργούν, έναν κήπο για να παράγουν τα δικά τους προϊόντα και μερικά ζώα που τους εξασφαλίζουν το γάλα και το κρέας για το σπίτι τους, και κάμποσες κυψέλες για το μέλι της χρονιάς.
Ακόμα και εκείνοι που δεν έχουν αγροτικές ασχολίες, δουλεύουν το πρωί σε διάφορες άλλες δουλειές.
Οι μόνες ώρες που τους μένουν για να βρεθούν μαζί ή να κάνουν τα ψώνια τους είναι το βράδυ.
Από τις 9.00 και μετά ξεκινά η κυκλοφορία στην πλατεία.Σάββατο 1.00 μετά τα μεσάνυχτα. Ο κ. Γιάννης τακτοποιεί τα καφάσια με τα ζαρζαβατικά έξω από την είσοδο του καταστήματος. Πριν από λίγο του έφεραν καινούργιο εμπόρευμα και πρέπει να το βάλει σε τάξη.
 
Όλη η πλατεία είναι γεμάτη κόσμο. Το άρωμα του φρεσκοκομμένου καφέ, από το καφεκοπτείο στη γωνία, πλημμυρίζει όλο τον πεζόδρομο. Κάποιοι «καφενεδίζουν», όπως συνηθίζουν να λένε στις Ράχες, άλλοι τρώνε παραδοσιακές νοστιμιές σε μία από τις τρεις ταβέρνες και κάποιοι κάνουν τα ψώνια τους.Λίγες ώρες νωρίτερα, στις 7.30 το απόγευμα, η ίδια πλατεία ήταν έρημη και το χωριό έμοιαζε να μην κατοικείται. Όλα τα μαγαζιά ήταν κλειστά. Όχι βέβαια κλειδωμένα και με τους εξωτερικούς πάγκους γεμάτους εμπορεύματα.
 Ο φούρναρης ψήνει το ψωμί και… φεύγει!
 Πριν από τις 10 το πρωί μόνο τα σχολεία και το ταχυδρομείο είναι ανοικτά. Αυτά και ο φούρνος του Κόλια, λίγο μετά την είσοδο του Χριστού. Ο Νικόλας (τον φωνάζουν Κόλια, καθένας στο χωριό, εξάλλου, έχει το προσωπικό του παρατσούκλι) έχει τον παραδοσιακό φούρνο με ξύλα εδώ και 20 χρόνια.
 Ξυπνάει πολύ νωρίς κάθε πρωί για να ζυμώσει το ψωμί. Είναι το μόνο που οι Ραχιώτες αγοράζουν νωρίς.
Γύρω στις 11 θα είναι έτοιμο. Ο Κόλιας τακτοποιεί το ψωμί στον πάγκο και φεύγει.Είναι η ώρα που θα πάει για ψάρεμα στον Εύδηλο, ένα παραθαλάσσιο χωριό λίγο πριν από τον Χριστό.
Όμως αυτό δεν τον εμποδίζει σε τίποτα να πουλήσει το ψωμί που έχει ζυμώσει. Καθένας μπαίνει από την ανοικτή είσοδο του φούρνου, παίρνει όση ποσότητα χρειάζεται και αφήνει τα χρήματα στο συρτάρι.«Ο φούρνος έχει δύο πόρτες. Είναι και οι δύο ανοικτές μέχρι αργά το απόγευμα και για τους ντόπιους και για τους ξένους που έρχονται στο χωριό». Σημασία έχει να εξυπηρετείται ο κόσμος. Δεν θα περιμένει να βρει εμένα εδώ για να αγοράσει το ψωμί του», λέει ο Κόλιας που κλειδώνει τον φούρνο μόνο για να δώσει το «σήμα» στους συγχωριανούς του πως το ψωμί τελείωσε. «Για να μην έρχονται να ψάχνουν άδικα».
Τελικά ίσως στην Ικαρία να έχουν βρει το ελιξίριο της μακροζωίας αφού οι Ικαριώτες ζουν κατά μέσο όρο δέκα χρόνια περισσότερο από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και τους Αμερικάνους.
 Κατά τους επιστήμονες, το μυστικό της μακροζωίας στην Ικαρία, μπορεί να είναι ο καθαρός αέρας, ο φιλικός και ανοιχτός τρόπος ζωής, τα φρέσκα λαχανικά ή το φρέσκο γάλα κατσίκας.
Ακόμη, το ορεινό έδαφος, καθώς η μετακίνηση από το ένα μέρος στο άλλο σε κρατά σε καλή φυσική κατάσταση.
Μπορεί ακόμη, να οφείλεται στη φυσική ακτινοβολία από τους βράχους από γρανίτη, ενώ βέβαιο είναι πως στη μακροζωία τους συμβάλλουν και οι αργοί ρυθμοί ζωής και ο μεσημεριανός ύπνος, όπως σημειώνεται.
 
ΠΗΓΗ:dinfo.gr
 
 
 
 
Τεχνολογία ελληνικής εταιρείας σε δορυφόρο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος

Τεχνολογία ελληνικής εταιρείας σε δορυφόρο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος

Μετά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία ακριβώς πριν από δύο χρόνια επιβράβευσε την ομάδα των Ελλήνων επιστημόνων της Planetek Hellas με μια θέση συμμετοχής στο Ευρωπαϊκό «Τσάμπιονς Λιγκ Καινοτομίας», έρχεται τώρα ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ΕΟΔ) να επιστεγάσει την ελληνική επιτυχία, υιοθετώντας την τεχνογνωσία της για τον σχεδιασμό της επόμενης δορυφορικής αποστολής του.
Τον Ιανουάριο του 2015 η ομάδα της Planetek Hellas είχε διακριθεί στο πρόγραμμα SME Instrument της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (επονομαζόμενο και Ευρωπαϊκό Τσάμπιονς Λιγκ Καινοτομίας) με το προτεινόμενο διαστημικό προϊόν της ονόματι OP3C (On board Processing for Compression and Clouds Classification in hyperspectral satellite data). Το OP3C είναι ένα ηλεκτρονικό εξάρτημα (από υλικό και λογισμικό), το οποίο θα εγκαθίσταται σε συγκεκριμένους δορυφόρους (υπερφασματικούς) και θα διευκολύνει την λειτουργία τους, μέσω αυτόματων λειτουργιών συμπίεσης δεδομένων που θα πραγματοποιεί, όσο αυτοί θα βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη.
Μετά από σκληρή κι επίμονη δουλειά τα τελευταία δυο χρόνια και παρά τις αντιξοότητες της εποχής, η ομάδα της Planetek Hellas κατάφερε να την εμπιστευτεί και ο ΕΟΔ, ο οποίος την συμπεριέλαβε ως υπεύθυνη για τις δραστηριότητες συμπίεσης δεδομένων στο νέο συμβόλαιο που υπέγραψε, για την μελέτη της επόμενης αποστολής υπερφασματικού δορυφόρου που ετοιμάζει.
«Είναι σπουδαίο να καταφέρνεις να αποδεικνύεις στους μεγαλύτερους και τους καλύτερους της Ευρώπης, ότι σε συγκεκριμένες και καλά ορισμένες θεματικές περιοχές (niche) μπορεί να κατέχεις το πλεονέκτημα και να βρίσκεσαι ένα βήμα πιο μπροστά, ανεξάρτητα από το πόσο “μικρός” είσαι» λέει η Μαρία Ιερωνυμάκη, Μηχανικός Λογισμικού και απόφοιτος του Πανεπιστημίου Πατρών, η οποία επαναπατρίστηκε από την Ολλανδία όπου εργαζόταν για μεγάλη εταιρία του κλάδου της διαστημικής και τα τελευταία δυόμισι χρόνια εργάζεται πλέον στην Planetek Hellas.
«Μαζί μας και μεταξύ των επιλεχθέντων του ΕΟΔ για την συγκεκριμένη αποστολή, είναι και μερικά από τα μεγαθήρια της ευρωπαϊκής βιομηχανίας διαστήματος όπως η OHB, η Leonardo, η Telespazio και η e-GEOS», εξηγεί ο Στέλιος Μπολλάνος, συνιδρυτής και διευθυντής της εταιρίας. «Η επένδυση για μια τέτοια αποστολή πολλές φορές αγγίζει το 1 δισ. ευρώ, πράγμα που δικαιολογεί το ενδιαφέρον των μεγάλων παικτών, αλλά και αναδεικνύει ακόμα περισσότερο το μέγεθος της ευκαιρίας για την Planetek Hellas» καταλήγει.
 
 
 
 
Ελληνες κατασκευαστές έφτιαξαν το 1ο Table PC στη Κορινθία

Ελληνες κατασκευαστές έφτιαξαν το 1ο Table PC στη Κορινθία

Η ουσία της κατασκευής που βλέπετε είναι ο τρόπος που είναι στημένος αυτός ο υπολογιστής.
Είναι ένα γραφείο στο οποίο βρίσκεται μέσα όλος ο εξοπλισμός (hardware) του υπολογιστή.
Ο χρήστης έχει τη δυνατότητα να βλέπει το hardware την ώρα που το PC είναι σε λειτουργία.
Το γραφείο στο εσωτερικό του περιλαμβάνει ρυθμιζόμενο φωτισμό με LED σε χρώματα τα οποία μπορεί να επιλέξει ο χρήστης ανάλογα με τις προτιμήσεις του.Η κατασκευή βρίσκεται στο Internet Café Σύνδεση (Αράτου & Κανάρη 2).
Σας περιμένουμε να δείτε το αποτέλεσμα μας, να ψυχαγωγήσετε τον εαυτό σας αλλά και να μας βοηθήσετε δίνοντας μας ιδέες για νέες κατασκευές.
 
Κλείνοντας οι κατασκευαστές προσθέτουν: «απλά κάναμε μια custom κατασκευή για να αλλάξει η ρουτίνα των υπολογιστών, τίποτα παραπάνω.»
Το project του «Sindesi Table PC» επιμελήθηκε ο Βασίλης Παπαντωνίου.
 Τη προώθηση του Project «Sindesi Table PC» επιμελήθηκε ο Τόμας Παπαχρήστος.
 
 
 
Αυτοί είναι οι μαθητές που θα μας εκπροσωπήσουν στην Ευρωπαϊκή Ολυμπιάδα Φυσικών Επιστημών

Αυτοί είναι οι μαθητές που θα μας εκπροσωπήσουν στην Ευρωπαϊκή Ολυμπιάδα Φυσικών Επιστημών

Η «χρυσή» ομάδα του 1ου ΓΕΛ Κομοτηνής που πρώτευσε στη Θεσσαλονίκη.
 Δύο μαθητικές ομάδες από ισάριθμα σχολεία της Ελλάδας, θα είναι οι μοναδικές που θα λάβουν μέρος στη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή γιορτή των φυσικών επιστημών, η οποία θα διοργανωθεί τον προσεχή Μάιο στην Κοπεγχάγη της Δανίας. Ο λόγος γίνεται για την 15η Ευρωπαϊκή Ολυμπιάδα Φυσικών Επιστημών, ενώ η μία από τις δύο ομάδες που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα μας στο μεγάλο ραντεβού, αποτελείται από μαθητές του Λυκείου του Κολλεγίου Αθηνών. Η δεύτερη;
 Η δεύτερη θα ξεκινήσει από την ακριτική Κομοτηνή και θα τη συνθέτουν τα «χρυσά» παιδιά του 1ου Γενικού Λυκείου της πόλης. Πρόκειται για τους μαθητές που κατάφεραν να πρωτεύσουν, σε επίπεδο Βόρειας Ελλάδας, στον διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Υπευθύνων Εργαστηριακών Κέντρων Φυσικών Επιστημών.
 Αυτή η πρωτιά ήταν που τους έδωσε το «εισιτήριο» για το μεγάλο ευρωπαϊκό ραντεβού, στην Κοπεγχάγη, ενώ ταυτόχρονα σκόρπισε χαρά και υπερηφάνεια σε όλους τους συντοπίτες τους.
 Ποια είναι όμως αυτά τα παιδιά; Το inkomotini.gr σας «χρωστάει» τις συστάσεις με τα μέλη της «χρυσής» μαθητικής ομάδας, που θα μας εκπροσωπήσει στην Ευρωπαϊκή Ολυμπιάδα. Αυτή λοιπόν απαρτίζεται από τους Νικόλαο Καλλιγά, Παναγιώτη Καρακωστίδη και Κερασούλα Χριστακάκη, με αναπληρωματικό μέλος την Τ. Χαριτοπούλου.
 Τους μαθητές προπόνησαν και συνόδευσαν στη Θεσσαλονίκη οι καθηγητές Σ. Κυριαζοπούλου, Δ. Μάντατζης, Α.Ντόντη και Ι. Πασχαλίδης.
 Σημειώνεται ότι την Τρίτη το μεσημέρι αναμένεται να γίνει επίσημη παρουσίαση της ομάδας και του εγχειρήματος των μαθητών του 1ου Λυκείου Κομοτηνής.
 
 
 
ΤΟ ψωμί στην Ελλάδα μέσα από σπάνιο φωτογραφικό υλικό

ΤΟ ψωμί στην Ελλάδα μέσα από σπάνιο φωτογραφικό υλικό

Σπάνια φωτογραφικό υλικό της Ελλάδας σε σχέση με το ψωμί. 
 
Η ιστορία του ψωμιού ξεκινάει πριν από 30.000 χρόνια στην Ευρώπη. Το πρώτο ψωμί που φτιάχτηκε πιθανόν να ήταν μια εκδοχή πάστας σιτηρών, φτιαγμένης από καβουρδισμένους και αλεσμένους κόκκους δημητριακών και νερό, και μπορεί να προέκυψε τυχαία κατά το μαγείρεμα ή και σκόπιμα μετά από πειραματισμό με αλεύρι ολικής αλέσεως και νερό. Το πιο πιθανό είναι να ήταν άζυμο.Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου τα δημητριακά ήταν μια από τις πολλές πηγές τροφίμων, καθώς η δίαιτα των Ευρωπαίων βασιζόταν κυρίως σε τρόφιμα ζωικής προέλευσης. Τα δημητριακά και το ψωμί έγιναν βασική τροφή στη Νεολιθική εποχή, περίπου 10.000 χρόνια πριν, όταν το σιτάρι και το κριθάρι ήταν ανάμεσα στα πρώτα φυτά που καλλιεργήθηκαν.Η καλλιέργειά τους εξαπλώθηκε από τη Νοτιοδυτική Ασία στην Ευρώπη, τη Βόρειο Αφρική και την Ινδική χερσόνησο και έδωσε τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γίνουν αγρότες και όχι κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες.
Η εμφάνιση του ψωμιού με προζύμι τοποθετείται κατά πάσα πιθανότητα πάλι σε προϊστορικούς χρόνους, όμως οι πρώτες μαρτυρίες εντοπίζονται στην αρχαία Αίγυπτο. Στην αρχαιότητα, η ιδέα ενός αυτοτελούς φούρνου που θα μπορούσε να προθερμανθεί, έχοντας μια πόρτα για πρόσβαση, φαίνεται να ήταν ελληνική.Στην αρχαία Ελλάδα το ψωμί ήταν κριθαρένιο. Ο Σόλων είχε δηλώσει πως το σταρένιο ψωμί θα μπορούσε να ψηθεί μόνο σε μέρες γιορτής. Τον 5ο αι. π.Χ. μπορούσε κανείς να αγοράσει ψωμί στην Αθήνα από αρτοποιείο, ενώ στη Ρώμη, οι Έλληνες αρτοποιοί έκαναν την εμφάνισή τους τον 2ο αι. π.Χ., όταν η Μικρά Ασία πέρασε στη Ρωμαϊκή κυριαρχία. Η σημασία του ψωμιού στη διατροφή αντανακλάται και από το όνομα του υπόλοιπου γεύματος: ὄψον , δηλαδή συνοδεία ψωμιού, όποια κι αν ήταν αυτή.Στο Μεσαίωνα, στην Ευρώπη, το ψωμί αποτελούσε όχι μόνο βασική τροφή, αλλά και μέρους του σερβίτσιου. Πιο συγκεκριμένα, ένα κομάτι μπαγιάτικο ψωμί χρησιμοποιούταν σαν απορροφητικό πιάτο, που κατά την ολοκλήρωση του γεύματος μπορούσε να φαγωθεί, να δοθεί στους φτωχούς ή να ταϊστεί στα σκυλιά. Μόλις τον 15ο αι. άρχισε να αντικαθίσται από ξύλινες πιατέλες.Για πολλές γενιές το άσπρο ψωμί προτιμούνταν από τους πλούσιους, ενώ οι φτωχοί έτρωγαν μαύρο (ολικής αλέσεως) ψωμί. Όμως, στις περισσότερες δυτικές κοινωνίες τα πράγματα αντιστράφηκαν στα τέλη του 20ου αι., με το ψωμί ολικής αλέσεως να προτιμάται, εξαιτίας της υψηλής διατροφικής του αξίας, σε αντίθεση με το άσπρο που συνδέθηκε με άγνοια για τη διατροφή.Στη σύγχρονη εποχή, η βιομηχανοποίηση του ψησίματος του ψωμιού αποτέλεσε ένα καθοριστικό βήμα για τη δημιουργία του σύγχρονου κόσμου. Ο Otto Frederick Rohwedder θεωρείται ο πατέρας του ψωμιού σε φέτες (1912), ο οποίος κατάφερε το 1928 να εφεύρει μια μηχανή που τεμάχιζε και τύλιγε το ψωμί σε συσκευασία.
 
 Μια άλλη σημαντική αλλαγή συνέβη το 1961, με την ανάπτυξη της μεθόδου Chorleywood, που χρησιμοποιούσε την έντονη μηχανική επεξεργασία της ζύμης για να μειώσει δραματικά την περίοδο της ζύμωσης και τον χρόνο που απαιτείται για να παραχθεί μια φραντζόλα, σε βάρος όμως της γεύσης και της θρεπτικής αξίας. Αυτή η διαδικασία χρησιμοποιείται πλέον ευρέως σε μεγάλα εργοστάσια παγκοσμίως.Οι Έλληνες ναυτικοί και έμποροι έφεραν το αιγυπτιακό αλεύρι στην Ελλάδα, όπου άρχισε και το ψήσιμο του ψωμιού. Περισσότερο δημοφιλές ήταν το λευκό ψωμί και μεταξύ των πόλεων υπήρχε πολύ έντονος ανταγωνισμός για το καλύτερο ψωμί. Η Αθήνα «καμάρωνε» για τον Θεάριο, τον καλύτερο αρτοποιό της, το όνομα του οποίου βρισκόταν στα γραπτά πολλών συγγραφέων.Οι Έλληνες ναυτικοί και έμποροι έφεραν το αιγυπτιακό αλεύρι στην Ελλάδα, όπου άρχισε και το ψήσιμο του ψωμιού. Περισσότερο δημοφιλές ήταν το λευκό ψωμί και μεταξύ των πόλεων υπήρχε πολύ έντονος ανταγωνισμός για το καλύτερο ψωμί. Η Αθήνα «καμάρωνε» για τον Θεάριο, τον καλύτερο αρτοποιό της, το όνομα του οποίου βρισκόταν στα γραπτά πολλών συγγραφέων.Αρτοποιεία εμφανίστηκαν κατά τον 2ο αιώνα μ.Χ. Ανάμεσα στις πολλές ποιότητες ψωμιού που παρασκευάζονταν στην αρχαία Ελλάδα ήταν ο ζυμίτης, από αλεύρι, νερό και προζύμι, ο άζυμος, από αλεύρι και νερό, ο σιμιγδαλίτης, από λεπτότατο αλεύρι προερχόμενο από καλής ποιότητας σιτάρι κλπ.
 
 
 
Από αρχαία κείμενα προκύπτει ότι οι Έλληνες προσέφεραν άρτους στους θεούς, στους οποίους ονόμαζαν θειαγόνους άρτους. Στο ναό της Δήμητρας στην Ελευσίνα, κατά την εορτή των θεσμοφορίων, προσφερόταν στη θεά μεγάλος άρτος από τον οποίο η συγκεκριμένη γιορτή ονομαζόταν μεγαλάρτια.Στο γερμανικό Μουσείο Ψωμιού που λειτουργεί στην πόλη Ουλμ, τα ωραιότερα εκθέματα είναι τέσσερα ελληνικά ειδώλια του 5ου αιώνα π.Χ., προερχόμενα από τη Βοιωτία, με γυναικείες μορφές. Στα ειδώλια εικονίζεται το άλεσμα του σταριού σε γουδί, το πλάσιμο της ζύμης, το ψήσιμο του ψωμιού και οι άρτοι έτοιμοι προς πώληση και βρώση.Να σημειωθεί ότι οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να βάζουν θαλασσινό αλάτι στο ψωμί για νοστιμιά.Στη θρησκεία
 
Στην Καινή Διαθήκη περιγράφεται το θαύμα που έκανε ο Ιησούς Χριστός, που με πέντε άρτους και δύο ψάρια χόρτασε πέντε χιλιάδες ανθρώπους. Επίσης ο Χριστός παρομοίαζε τον εαυτό του στους μαθητές του σαν άρτο τον οποίον όποιος τρώει θα έχει ζωή αιώνια.Στο Μυστικό δείπνο ο Ιησούς ευλόγησε ένα ψωμί, το έκοψε σε κομμάτια και είπε: «Λάβετε, φάγετε, αυτό είναι το σώμα μου». Μετά ευλόγησε το κρασί και έδωσε το ποτήρι του σε όλους και είπε: «Πιείτε από αυτό όλοι, αυτό είναι το αίμα μου». Στην προσευχή που έδωσε ο ίδιος ο Χριστός, υπάρχει αίτημα για τον άρτον τον επιούσιον.Στην εκκλησία, χωρίς άρτο, δεν είναι δυνατόν να τελεσθεί θεία λειτουργία. Ο άρτος πρέπει να είναι καλά ζυμωμένος και να έχει την σφραγίδα του σταυρού και την επιγραφή ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ.
 
 Ένα μέρος του άρτου χρησιμοποιείται από τον ιερέα για την ετοιμασία της Θείας Κοινωνίας (σε ανάμνηση του Μυστικού Δείπνου), και το υπόλοιπο κόβεται σε μικρά κομμάτια, τα αντίδωρα και μοιράζεται στους πιστούς στο τέλος της Θείας Λειτουργίας.Η ευλάβεια των ανθρώπων απέναντι στο ψωμί που ποτέ δεν πετούν, δείχνει τη σημασία του στη διαβίωση αλλά και στη θρησκευτική ζωή.
 
 
 
 
 
Σημαντική διάκριση για την χώρα μας! Ο καλύτερος μουσικός του κόσμου για το 2017 είναι ο Λεωνίδας Καβάκος [βίντεο]

Σημαντική διάκριση για την χώρα μας! Ο καλύτερος μουσικός του κόσμου για το 2017 είναι ο Λεωνίδας Καβάκος [βίντεο]

Το κορυφαίο μουσικό βραβείο της Δανίας Leonnie Sonning Music Prize του 2017, απονεμήθηκε στον Λεωνίδα Καβάκο. Η ιστορία του σημαντικού μουσικού βραβείου ξεκινά το 1959, με πρώτο τιμηθέντα τον Ιγκόρ Στραβίνσκι.
 
Το βραβείο μέχρι σήμερα έχει απονεμηθεί μόνο σε τέσσερις βιολιστές, ο Γεγούντι Μενουχίν, ο Ισαάκ Στερν, ο Γκίντον Κρέμερ και η Αν-Σοφί Μούτερ. Την ημέρα της απονομής του βραβείου, το οποίο είναι χρηματικό και συνοδεύεται από 80.000 ευρώ, ο Έλληνας σολίστ συνέπραξε με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της Δανίας υπό τη διεύθυνση του Φάμπιο Λουίζι.
 
«laquo;Ο Λεωνίδα Καβάκος είναι ένας από τους πιο εκφραστικούς βιολιστές που μπορείτε να ακούσετε σήμερα,» δήλωσε ο πρόεδρος του Ιδρύματος Esben Tange. «Ερμηνεύει τα αριστουργήματα για βιολί των Μπαχ και Μότσαρτ για τους κλασικούς του 20ου αιώνα με βαθιά κατανόηση της μουσικής. Η ισχυρή προσωπικότητα, η δεξιοτεχνία του και ο ειλικρινής, άμεσος χαρακτήρας του παιξίματός του τον ξεχωρίζουν ως καλλιτέχνη σπάνιου διαμετρήματος».
 
Ανάμεσα σε αυτούς που έχουν πάρει το βραβείο Léonie Sonning είναι οι Γεχούντι Μενουχίν (1972), Ισαάκ Στερν (1982), Άν Σοφί Μούτερ (2001), Μστισλάβ Ροστροπόβιτς (1981), Μπέντζαμιν Μπρίτεν(1968), Λέοναρντ Μπερνστάιν (1965) και Ιγκόρ Στραβίνσκι (1959).
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Θυμίζει Ολλανδικό τοπίο. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα υπέροχο Ελληνικό χωριό!

Θυμίζει Ολλανδικό τοπίο. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα υπέροχο Ελληνικό χωριό!

Ένα από τα ομορφότερα χωριά του νομού Δράμας, με πλούσια βλάστηση και πολλά νερά.

Στο μέσο της διαδρομής Δράμας, Καβάλας, 18 χλμ από την πρώτη και 20 από την δεύτερη, βρίσκεται το Κεφαλάρι, ένα από τα ωραιότερα χωριά της Δράμας.

Διοικητικά ανήκει στο δήμο Δοξάτου και είναι το τελευταίο χωριό του νομού στα σύνορα με το νομό Καβάλας.

Αποτελείται από το Άνω και το Κάτω Κεφαλάρι και ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 851 κατοίκους. Χαρακτηριστικό του χωριού το πανέμορφο ποτάμι που το διασχίζει αλλά και τα ψηλά πλατάνια που κάνουν το τοπίο να μοιάζει ακόμα πιο εντυπωσιακό.

 

Ακόμα πιο όμορφο!Όλη η περιοχή είναι πλούσια σε βλάστηση. Ένας υδροβιότοπος με κρυστάλλινα νερά.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στο Κεφαλάρι υπάρχει ιχθυοτροφείο παραγωγής πέστροφας.

Το Κεφαλάρι κατοικείται κυρίως από πρόσφυγες που ήρθαν από τον Πόντο το ’21. Η ονομασία του χωριού που επικρατούσε επί τουρκοκρατίας ήταν «Μπουνάρμπασι». Στο βουνό που στέκει επιβλητικά πάνω από το χωριό του Κεφαλαρίου βρίσκονται τέσσερα πανέμορφα ξωκλήσια ( των Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης / του Αγίου Νικολάου / της Παναγίας και του Προφήτη Ηλία) τα οποία περιστοιχίζονται από πλούσια βλάστηση και κατακλύζονται από πλήθος προσκυνητών τις ημέρες εορτασμού των Αγίων.

 

 

Το Κεφαλάρι φημίζεται για τις πηγές του και για την ποιότητα του πόσιμου νερού του.

Το νερό που αναβλύζει από τις δεκάδες πηγές είναι άφθονο, αφού τροφοδοτεί ολόκληρη την πόλη της Καβάλας και την περιοχή του Καλαμπακίου.

Στο γραφικό χωριό υπάρχουν αξιόλογα ταβερνάκια και καφέ, στα οποία απολαμβάνεις τη δροσιά, όταν σε άλλες περιοχές.. καίγονται από τη ζέστη!

ΠΗΓΗ:dinfo.gr

  

 

Subscribe to this RSS feed
close

Γραφτείτε για να Είμαστε σε Επαφή!!

Ενημερωθείτε για καινούρια και ήδη υπάρχοντα ποιοτικά ελληνικά προϊόντα

Δείτε τους Όρους Χρήσης /Πολιτική Απορρήτου
Μπορείτε να διαγραφείτε από την ενημερωτική λίστα μας αυτόματά ανά πάσα στιγμή